Kerst is geweest en oud en nieuw ligt ook achter ons. De kou is nog niet voorbij, maar de winterstop wel. Met het nieuwe jaar komen ook nieuwe kansen. Niet per se een goed iets voor een team dat in de laatste 5 wedstrijden van 2017 ongeslagen is gebleven. Maar kunnen de Sea Devils in Hoofddorp 2018 de trend doorzetten?
Hoofddorp uit is altijd lastig. In een oude hal met een gladde vloer heeft de eerste helft soms meer weg van een ijshockeywedstrijd dan van een goede pot bal. De coach wilde gaan voor een snel spel, gebruik maken van de oudere leeftijd van de tegenstander. Maar dat pakt niet helemaal goed uit. De tegenstander is op de gladde vloer toch nog wat wendbaarder dan voorheen gedacht. Toch gaat het spel redelijk gelijk op. Over en weer worden er fouten gemaakt, vrije worpen genomen en punten gescoord. De beide teams zijn aan elkaar gewaagd dit kwart en na 10 speelminuten staat er 13-11 op het scorebord.
Het tweede kwart begint als de eerste geëindigd was. Het spel is hard en er wordt opzichtige fouten gemaakt. Maar al snel verruwd het spel nog meer en lijkt het meer een vechtwedstrijd te worden dan een wedstrijd op snelheid en kunde. En de scheidsrechter mist een hoop. Mensen vliegen letterlijk de bucket uit en het lijkt er op alsof bepaalde spelers het er echt om doen. De Sea Devils kunnen hier moeilijk mee om gaan. Aan het begin van het kwart komen de schoten nog van beide kanten. De scores vallen ook nog, als is het maar zelden. Beide teams spelen bedroevend slecht en de frustratie, mede door het slechte fluiten, wordt bij beide teams hoger.
De tweede helft van het tweede kwart wordt ingeleid door een wild schreeuwende Mats. Hij zet de scheidsrechter op zijn plek en wordt beloond met een technische. Vanaf dat moment wordt de wedstrijd vooral gespeeld vanaf de vrijeworplijn, plus een paar driepunters van een sterk spelende Daan Boske. Aan spelen komen de spelers steeds minder toe en door een smerig knietje moet Tom Oreel, die als een van de weinige een beetje niveau wist te halen, het veld verlaten. 33-29 staat er op het scorebord in de rust.
Na een korte pauze om vooral de temperatuur weer een beetje te laten zakken, wordt de bal weer in het spel gewerkt. 4 punten achter, dat is geen ramp. Maar de hoeveelheid fouten blijft onverminderd hoog en aan beide kanten verruwd het spel nog meer. Na verloop van tijd krijgt ook Steve Zeeman een technische. En vanaf dat moment heeft Steve het begrepen. Regelmatig vliegt hij de bucket in met de bal en als magie vliegt er een Hoofddorper de bucket uit. En elke keer krijgt hij de bal mee. Dit suïcidale spel lijkt de Hoofddorpers een beetje af te schrikken, maar het ontbreekt al de hele wedstrijd aan scherpte bij de Sea Devils om hier hun voordeel mee te doen. De Sea Devils blijven achter de feiten aan lopen en zien hun achterstand groeien tot 45-39.
Het moet dus gebeuren in het laatste kwart. En Daan kun je vandaag nog voor een boodschap sturen. Als magie schiet hij en schiet hij en voor er een halve minuut gespeeld is, heeft hij er 7 punten in liggen. Maar de eerste mensen met 5 fouten moeten het veld ruimen. Aan beide kanten lijken de mannen het veld af te druipen. Frank er uit, Johnny er uit en Steve mag er met 5 fouten ook af. Soms terecht maar vaak ook onterecht. Tom moet zelfs met zijn lichte blessure zijn rentree maken.
Onderhand lijken de Sea Devils aan een slotoffensief begonnen te zijn. Maar achterin laten ze alles liggen. Geen wonder, want elke verdedigende poging lijkt bestraft te worden met een fout. Dit open deur beleid lijkt wonderen te doen voor de score van de Hoofddorpers. Bal na bal mag er door. Maar aan de andere kant kunnen de Sea Devils het net, en soms zelfs de basket, maar moeilijk vinden. Alleen via Daan wordt er gescoord dit kwart en de Hoofddorpers lopen uit naar een score van 61-51.
Eelco Honingh 